Ważne ogłoszenie!!!
Szanowni Rodzice,
jeżeli ktoś z Państwa chciałby złożyć oświadczenie z prośbą o zapewnienie opieki dla dziecka drogą mailową, to proszę złożyć na adres: cko.sekretariat@ gmail.com
Przepraszamy za pomyłkę adresu email.
Pozdrawiamy.
czwartek, 30 kwietnia 2020
Informacja
W związku z możliwością otwarcia przedszkola od dnia 6.05.2020r (środa) , prosimy o złożenie w dniu 04.05.2020r ( poniedziałek) w godz.7 00 - 12 00 w placówce przedszkolnej oświadczenia z prośbą o zapewnienie opieki dzieciom tylko tych rodziców pracujących, którzy rzeczywiście nie mogą pozostać w domu. Oświadczenie powinien złożyć każdy z rodziców z własnoręcznym podpisem i ze wskazaniem dokładnej nazwy oraz adresu zakładu pracy. Można również przesłać podpisany skan dokumentu na adres email: cko.sekretariat@op.pl
Prosimy równocześnie o informacje o przebywaniu osób na kwarantannie, ponieważ do placówki nie może uczęszczać dziecko, którego domownicy odbywają kwarantannę.
Przypominamy, że z uwagi na bezpieczeństwo placówki prosimy o ograniczenie kontaktów dzieci z starszymi osobami.
Odpowiedzialność za podjętą decyzję z wysłaniem dziecka na zajęcia opiekuńcze związaną z czynnikami ryzyka COVID-19 ponosi rodzic lub opiekun.
Polskie Symbole Narodowe!!!
Szanowni Rodzice, Kochane Filemonki,
najbliższy weekend to czas bardzo ważny dla wszystkich Polaków, dlatego też dzisiejszy dzień będzie poświęcony przypomnieniu naszych symboli narodowych. Zaczynamy!
"Dzień Flagi":
W przedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie przedszkolaki będą malować chorągiewki.
– A po co? – spytała Lenka.
– Na jaki kolor? – chciał wiedzieć Alan.
– Na czerwony – powiedział Szymek.
– Nie. Na biały – sprostowała Ada.
– A po co? – ponownie spytała Lenka.
– Będziemy z nimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani.
– Tylko wojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.
– Ale jesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazji możemy nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego maja przemaszerujemy przez całe osiedle. – Dostaniemy prezenty? – zapytał Hubert.
– To Dzień Flagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek.
Hubert się naburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczać prezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie są ani flagami, ani chorągiewkami. Wszyscy lubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałem przystąpili do pracy. Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste. Wymagało szczególnej uwagi. Ci, którzy się zagapili i zamalowali na czerwono więcej niż połowę chorągiewki, musieli malować od nowa. Bo przecież chorągiewka w polskich barwach powinna być tylko w połowie czerwona. Ada też nie od razu była zadowolona ze swojej pracy.
– Dobrze, że na chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne do wykonania – pocieszyła ją Lenka.
– Muchy też – dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylko czerwony pas na białej chorągiewce.
W Dniu Flagi przedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu. Każde dziecko niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę. Dzieci machały nimi, aż furczało. Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, że wszyscy, ona także, robią coś bardzo ważnego. Żałowała, że nie widzą jej rodzice i Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie z podziwem patrzyli na maszerujących.
– O, widzę, że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski. Ada czuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało-czerwoną chorągiewką i że jest Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie.
– Będę wtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała.
– Nasze chorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka.
Ada i Lena podniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom. Niech wiedzą, że polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.
Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat opowiadania. Rodzic pyta:
− Po co przedszkolaki malowały flagi?
− Jak czuła się Ada, maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?
− Z czego była dumna?
2. Polskie Symbole Narodowe:
Rodzic pyta dziecko: Co to są symbole narodowe? Wymień symbole naszego kraju?
Następnie prezentuje symbole (obrazki poniżej lub linki), opowiada również dziecku o tym jak powinniśmy obchodzić się z symbolami narodowymi. Proponuję także zobaczyć filmik edukacyjny o symbolach narodowych oraz bajkę "Gniazdo Orła Białego" o powstaniu naszego państwa (linki poniżej).
https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-God%C5%82o-Polski.pdf
Godło Polski - jest to wizerunek orła białego ze złotą koroną na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i szponami złotymi, umieszczony w czerwonym polu tarczy.
Szanuj swoje godło:
- nie pisz po godle;
- zadbaj, by godło było czyste, niewyblakłe, niezniszczone;
- z orzełkiem na ubraniu zachowuj się nienagannie.
https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-Flaga-Polski.pdf
Flaga Polski - Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja, wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę o Polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego. Pierwszy symbolizuje czystość i niepokalanie, drugi – odwagę i waleczność. Oficjalnie flaga została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Szanuj swoją flagę:
- zadbaj, by flaga była wyprana,wyprasowania i niepostrzępiona;
- nie pisz po fladze;
- nie wieszaj flagi z godłem, podnoszą ją tylko statki morskie, kapitanaty, lotniska i ambasady.
Mazurek Dąbrowskiego do wysłuchania:
https://www.youtube.com/watch?v=XkSjts5vf-s
https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-Hymn-Polski.pdf
Hymn narodowy - polska pieśń patriotyczna z 1797 roku, powstała we Włoszech, od 26 lutego 1927 oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej.
Podczas śpiewania hymnu:
- wstań i zdejmij czapkę podczas hymnu;
- pilnuj tekstu, rytmu i melodii;
- zachowaj powagę i spokój gdy śpiewasz.
Polskie Symbole Narodowe filmik edukacyjny:
https://www.youtube.com/watch?v=DCwEJ9tHt5c
Bajka "Gniazdo Białego Orła":
https://www.youtube.com/watch?v=yMWBZkLlaa0
3. Zabawa taneczna do piosenki "Jestem Polakiem":
Dziecko tańczy według własnej interpretacji i choreografii, może wykorzystać do tego flagę jako rekwizyt (np, zrobioną przez siebie).
https://www.youtube.com/watch?v=plug6OIrxRM
4. Sprawdź swoją wiedzę - zagadki:
Rodzic czyta zagadki, a dziecko łączy (odpowiada) z odpowiednim symbolem narodowym.
Jego autorem Przedstawia orła Jej górny pas symbolizuje
jest Józef Wybicki. (hymn) z gatunku bielików. (godło) białego orła. (flaga)
Powstał w 1797 roku, Jej zniszczenie, znieważenie, Ma koronę, szpony i dziób
we Włoszech. (hymn) lub uszkodzenie to czyn w kolorze złotym.
podlegający karze. (flaga) Zwrócony jest w prawą stronę. (godło)
Jej dolny pas jest Jego aktualny tytuł to
koloru czerwonego, "Mazurek Dąbrowskiego",
który symbolizuje natomiast wcześniej była to
wolność i odwagę. (flaga) "Pieść Legionów Polskich
we Włoszech". (hymn)
5. Wiesz W. Bełzy "Katechizm polskiego dziecka":
Zachęcam do nauki wiersza z podziałem na role, Rodzic zadaje pytanie, dziecko odpowiada. Może także pomóc do nauki film (link poniżej):
https://www.youtube.com/watch?v=58IaxG-4S3M
Szanowni Rodzice, Kochane Filemonki,
najbliższy weekend to czas bardzo ważny dla wszystkich Polaków, dlatego też dzisiejszy dzień będzie poświęcony przypomnieniu naszych symboli narodowych. Zaczynamy!
1. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej - Zaremby "Dzień Flagi"
"Dzień Flagi":
W przedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie przedszkolaki będą malować chorągiewki.
– A po co? – spytała Lenka.
– Na jaki kolor? – chciał wiedzieć Alan.
– Na czerwony – powiedział Szymek.
– Nie. Na biały – sprostowała Ada.
– A po co? – ponownie spytała Lenka.
– Będziemy z nimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani.
– Tylko wojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.
– Ale jesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazji możemy nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego maja przemaszerujemy przez całe osiedle. – Dostaniemy prezenty? – zapytał Hubert.
– To Dzień Flagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek.
Hubert się naburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczać prezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie są ani flagami, ani chorągiewkami. Wszyscy lubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałem przystąpili do pracy. Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste. Wymagało szczególnej uwagi. Ci, którzy się zagapili i zamalowali na czerwono więcej niż połowę chorągiewki, musieli malować od nowa. Bo przecież chorągiewka w polskich barwach powinna być tylko w połowie czerwona. Ada też nie od razu była zadowolona ze swojej pracy.
– Dobrze, że na chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne do wykonania – pocieszyła ją Lenka.
– Muchy też – dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylko czerwony pas na białej chorągiewce.
W Dniu Flagi przedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu. Każde dziecko niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę. Dzieci machały nimi, aż furczało. Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, że wszyscy, ona także, robią coś bardzo ważnego. Żałowała, że nie widzą jej rodzice i Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie z podziwem patrzyli na maszerujących.
– O, widzę, że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski. Ada czuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało-czerwoną chorągiewką i że jest Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie.
– Będę wtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała.
– Nasze chorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka.
Ada i Lena podniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom. Niech wiedzą, że polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.
Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat opowiadania. Rodzic pyta:
− Po co przedszkolaki malowały flagi?
− Jak czuła się Ada, maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?
− Z czego była dumna?
2. Polskie Symbole Narodowe:
Rodzic pyta dziecko: Co to są symbole narodowe? Wymień symbole naszego kraju?
Następnie prezentuje symbole (obrazki poniżej lub linki), opowiada również dziecku o tym jak powinniśmy obchodzić się z symbolami narodowymi. Proponuję także zobaczyć filmik edukacyjny o symbolach narodowych oraz bajkę "Gniazdo Orła Białego" o powstaniu naszego państwa (linki poniżej).
Godło Polski - jest to wizerunek orła białego ze złotą koroną na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i szponami złotymi, umieszczony w czerwonym polu tarczy.
Szanuj swoje godło:
- nie pisz po godle;
- zadbaj, by godło było czyste, niewyblakłe, niezniszczone;
- z orzełkiem na ubraniu zachowuj się nienagannie.
https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-Flaga-Polski.pdf
Flaga Polski - Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja, wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę o Polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego. Pierwszy symbolizuje czystość i niepokalanie, drugi – odwagę i waleczność. Oficjalnie flaga została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Szanuj swoją flagę:
- zadbaj, by flaga była wyprana,wyprasowania i niepostrzępiona;
- nie pisz po fladze;
- nie wieszaj flagi z godłem, podnoszą ją tylko statki morskie, kapitanaty, lotniska i ambasady.
Mazurek Dąbrowskiego do wysłuchania:
https://www.youtube.com/watch?v=XkSjts5vf-s
https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-Hymn-Polski.pdf
Hymn narodowy - polska pieśń patriotyczna z 1797 roku, powstała we Włoszech, od 26 lutego 1927 oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej.
Podczas śpiewania hymnu:
- wstań i zdejmij czapkę podczas hymnu;
- pilnuj tekstu, rytmu i melodii;
- zachowaj powagę i spokój gdy śpiewasz.
Polskie Symbole Narodowe filmik edukacyjny:
https://www.youtube.com/watch?v=DCwEJ9tHt5c
Bajka "Gniazdo Białego Orła":
https://www.youtube.com/watch?v=yMWBZkLlaa0
3. Zabawa taneczna do piosenki "Jestem Polakiem":
Dziecko tańczy według własnej interpretacji i choreografii, może wykorzystać do tego flagę jako rekwizyt (np, zrobioną przez siebie).
https://www.youtube.com/watch?v=plug6OIrxRM
4. Sprawdź swoją wiedzę - zagadki:
Rodzic czyta zagadki, a dziecko łączy (odpowiada) z odpowiednim symbolem narodowym.
Jego autorem Przedstawia orła Jej górny pas symbolizuje
jest Józef Wybicki. (hymn) z gatunku bielików. (godło) białego orła. (flaga)
Powstał w 1797 roku, Jej zniszczenie, znieważenie, Ma koronę, szpony i dziób
we Włoszech. (hymn) lub uszkodzenie to czyn w kolorze złotym.
podlegający karze. (flaga) Zwrócony jest w prawą stronę. (godło)
Jej dolny pas jest Jego aktualny tytuł to
koloru czerwonego, "Mazurek Dąbrowskiego",
który symbolizuje natomiast wcześniej była to
wolność i odwagę. (flaga) "Pieść Legionów Polskich
we Włoszech". (hymn)
5. Wiesz W. Bełzy "Katechizm polskiego dziecka":
Zachęcam do nauki wiersza z podziałem na role, Rodzic zadaje pytanie, dziecko odpowiada. Może także pomóc do nauki film (link poniżej):
https://www.youtube.com/watch?v=58IaxG-4S3M
– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czem ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czem zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierzę.
– Coś ty dla niej?
– Wdzięczne dziecię.
– Coś jej winien?
– Oddać życie.
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czem ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czem zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierzę.
– Coś ty dla niej?
– Wdzięczne dziecię.
– Coś jej winien?
– Oddać życie.
6. Karty pracy, prace plastyczne, kolorowanki:
Zachęcam do wykonania kart pracy, ćwiczeń grafomotorycznych, kolorowanki, kotylionów, flagi, puzzli. Materiały poniżej, technika dowolna :-)
Uściski Filemonki, życzę wszystkim udanego świętowania!!!
środa, 29 kwietnia 2020
Ochroń przyrodę!!!
Drodzy Rodzice, Szanowne Dzieciaki,
dziś nadal będziemy rozmawiać o ochronie przyrody, o tym dlaczego potrzebny nam jest las i jak prawidłowo powinniśmy segregować śmieci. Zapraszam do zajęć!
1. Ćwiczenie prawidłowej wymowy:
Rodzic jest ustawiony twarzą do dziecka. Podaje przykłady krótkich wypowiedzeń w nadanym przez siebie rytmie, a dziecko stara się je powtórzyć na zasadzie echa muzycznego, w różnym tempie oraz z różnym natężeniem dźwięku. Zmienia dynamikę w wypowiedzeniu, wymawiając słowa naprzemiennie; raz cicho, raz głośno. Recytuje coraz głośniej, następnie- coraz ciszej.
- Ziemia, Ziemia to nasza planeta.
- Dbamy o czyste powietrze.
- Nie chcemy śmieci na leśnej łące.
- Precz z dymem, który zasłania słońce.
2. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej "Lis i lornetka":
"Lis i lornetka"
Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek. Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt.
W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie. – Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki! – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode pędy drzew iglastych.
– Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo!
– Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując puszystą kitą.
– Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy.
– Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu!
– To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac!
W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika.
– Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca.
– Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu.
Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał:
– Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia.
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania.
– No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci.
– A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki.
– Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć.
– O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa.
– Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta.
Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku.
– A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę o lesie.
– Tak! Chcemy!
– Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia.
– I ptaszki.
– A ja narysuję mech – postanowił Jacek.
Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot.
– Co to jest? – zapytała Kasia.
– To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa.
– A co on trzyma?
– Lornetkę – odpowiedziała Ada.
– Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego lisa.
– A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał!
– Naprawdę?
– Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita.
– To dlaczego nam nie powiedziałaś?
– Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie.
– Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek.
Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy.
– Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci.
Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki.
– Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci.
– Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani.
– Przecież pani nic nie narysowała…
– Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę.
Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!
Rozmowa na temat opowiadania:
− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?
− Dlaczego zwierzęta bały się dzieci?
− Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?
− Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola?
− Kogo narysowała Ada? Dlaczego?
− Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?
3. "Lasy to płuca Ziemi" - wyjaśnienie słów, nauka krótkiej rymowanki:
Lasy to płuca Ziemi, bo produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste wydzielają olejki eteryczne.
Drodzy Rodzice, Szanowne Dzieciaki,
dziś nadal będziemy rozmawiać o ochronie przyrody, o tym dlaczego potrzebny nam jest las i jak prawidłowo powinniśmy segregować śmieci. Zapraszam do zajęć!
1. Ćwiczenie prawidłowej wymowy:
Rodzic jest ustawiony twarzą do dziecka. Podaje przykłady krótkich wypowiedzeń w nadanym przez siebie rytmie, a dziecko stara się je powtórzyć na zasadzie echa muzycznego, w różnym tempie oraz z różnym natężeniem dźwięku. Zmienia dynamikę w wypowiedzeniu, wymawiając słowa naprzemiennie; raz cicho, raz głośno. Recytuje coraz głośniej, następnie- coraz ciszej.
- Ziemia, Ziemia to nasza planeta.
- Dbamy o czyste powietrze.
- Nie chcemy śmieci na leśnej łące.
- Precz z dymem, który zasłania słońce.
2. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej "Lis i lornetka":
"Lis i lornetka"
Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek. Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt.
W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie. – Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki! – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode pędy drzew iglastych.
– Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo!
– Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując puszystą kitą.
– Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy.
– Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu!
– To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac!
W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika.
– Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca.
– Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu.
Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał:
– Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia.
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania.
– No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci.
– A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki.
– Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć.
– O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa.
– Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta.
Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku.
– A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę o lesie.
– Tak! Chcemy!
– Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia.
– I ptaszki.
– A ja narysuję mech – postanowił Jacek.
Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot.
– Co to jest? – zapytała Kasia.
– To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa.
– A co on trzyma?
– Lornetkę – odpowiedziała Ada.
– Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego lisa.
– A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał!
– Naprawdę?
– Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita.
– To dlaczego nam nie powiedziałaś?
– Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie.
– Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek.
Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy.
– Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci.
Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki.
– Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci.
– Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani.
– Przecież pani nic nie narysowała…
– Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę.
Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!
Rozmowa na temat opowiadania:
− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?
− Dlaczego zwierzęta bały się dzieci?
− Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?
− Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola?
− Kogo narysowała Ada? Dlaczego?
− Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?
3. "Lasy to płuca Ziemi" - wyjaśnienie słów, nauka krótkiej rymowanki:
Lasy to płuca Ziemi, bo produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste wydzielają olejki eteryczne.
"Lasy to płuca Ziemi
i o nie dbamy.
Nie niszczmy ich,
nie śmiećmy w nich.
Tylko w ciszy patrzymy
i głęboko...oddychamy".
4. Parki Narodowe w Polsce:
Oglądanie mapy Polski, wskazywanie na niej dużych obszarów leśnych np. Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy itd. Wyjaśnienie przez Rodzica, po co tworzone są PN. Pod mapą, wymienione są wszystkie PN w Polsce, niech Państwo wymieniają te, w których głównie chroni się lasy, bory, a dziecko niech liczy, można pokazywać dziecku na mapie :-)
ISTNIEJĄCE PARKI NARODOWE
1. Babiogórski Park Narodowy (1954) - piętra roślinne, rumowiska skalne
2. Białowieski Park Narodowy (1947) - naturalny las liściasty i mieszany, żubr, tarpan
3. Biebrzański Park Narodowy (1993) - obszar bagienny, torfowiska, olsy
4. Bieszczadzki Park Narodowy (1973) - połoniny, lasy bukowe
5. Park Narodowy Borów Tucholskich (1996) - bór, jeziora, obszary bagienne
6. Drawieński Park Narodowy (1990) - bór sosnowy, buczyna, dąbrowa
7. Gorczański Park Narodowy (1981) - lasy jodłowo-bukowe, jeleń karpacki, gronostaj
8. Park Narodowy Gór Stołowych (1993) - rzeźba gór piaskowcowych, bory świerkowe
9. Kampinoski Park Narodowy (1959) - bór sosnowy, wydmy śródlądowe, bagna
10. Karkonoski Park Narodowy (1959) - skałki granitowe, rumowiska skalne, piętra roślinne
11. Magurski Park Narodowy (1995) - fragment pierwotnej puszczy
12. Narwiański Park Narodowy (1996) - bagna, łęgi, olsy, rozlewiska
13. Ojcowski Park Narodowy (1956) - rzeźba krasowa w dolinie Prądnika
14. Pieniński Park Narodowy (1932) - przełom Dunajca
15. Poleski Park Narodowy (1990) - jeziora krasowe, bagna torfowiska
16. Roztoczański Park Narodowy (1974) - buczyny, dąbrowy, bory jodłowe, progi na Tanwi
17. Słowiński Park Narodowy (1967) - ruchome wydmy, jeziora przybrzeżne, bór sosnowy, bór mieszany
18. Świętokrzyski Park Narodowy (1950) - gołoborza, bory jodłowe, jodłowo-bukowe i sosnowe
19. Tatrzański Park Narodowy (1954) - rzeźba wysokogórska, piętra roślinne
20. Park Narodowy Ujście Warty (2001) - podmokłe łąki, ostoja ptactwa wodnego i błotnego
21. Wielkopolski Park Narodowy (1957) - lasy sosnowe, dąbrowy
22. Wigierski Park Narodowy (1989) - bory świerkowo-sosnowe, jeziora rynnowe, bagna
23. Woliński Park Narodowy (1960) - wybrzeże klifowe, bory sosnowe, buczyna
5. Segregujemy śmieci!
- Segregowanie opakowań - posegreguj obrazki z przedmiotami według materiału, z którego zostały wykonane (papierowe, plastikowe, szklane, metalowe):
- Zabawa "Do jakiego pojemnika?"
Rodzic pokazuje obrazki dziecku (poniżej) specjalnych pojemników, których używa się do segregowania odpadów i wyjaśnia, jakie odpady można do nich wkładać. Podkreśla znaczenie segregowania odpadów i ich ponownego przetwarzania w celu odzyskania materiału, który może zostać ponownie wykorzystany. Śmieci nie zanieczyszczają wtedy środowiska, tylko ponownie mogą zostać użyte jest to recykling. Po obejrzeniu obrazków, niech dziecku spróbuje podać przykłady jakie odpady włożyłoby do poszczególnych pojemników lub skorzystało z obrazków poniżej i uszeregowało.
Do jakich koszy włożymy np. skórki po owocach, słoik po dżemie, puszkę po coli, starą gazetę, zniszczoną lalkę? Można także skorzystać z obrazków.
6. Karty pracy, książki fioletowe, cz. 4, str. 18, 19
Karty pracy, książki pomarańczowe, cz. 4, str. 78, 79
7. Karty pracy dla chętnych:
Życzę owocnej pracy!!!
wtorek, 28 kwietnia 2020
U Magdaleny c.d.!
Magdalena uczy się, bawi i aktywnie spędza czas. Jak napisała mama Magdy tydzień o farmie Magdzie "siadł" :-). Wykonała piękną i precyzyjną wydzierankę, wypełniała karty pracy, pracowała nad literą oraz wykonała zadania matematyczne dotyczące mierzenia. Wybrała się z tatą na wycieczkę rowerową i w pobliżu domu znalazła małe gospodarstwo gdzie mogła podpatrzeć zwierzątka. Stwierdziła, że chciałaby zostać farmerką i postanowiła hodować biedronki :-), jednak Rodzice przekonali Magdę, że lepiej im będzie na wolności. Wykonała też piękną makietę farmy, którą nazwała "Złote kopytko". Magdalena wszystkich pozdrawia. My też Cię Madziu i dziękujemy.
Magdalena uczy się, bawi i aktywnie spędza czas. Jak napisała mama Magdy tydzień o farmie Magdzie "siadł" :-). Wykonała piękną i precyzyjną wydzierankę, wypełniała karty pracy, pracowała nad literą oraz wykonała zadania matematyczne dotyczące mierzenia. Wybrała się z tatą na wycieczkę rowerową i w pobliżu domu znalazła małe gospodarstwo gdzie mogła podpatrzeć zwierzątka. Stwierdziła, że chciałaby zostać farmerką i postanowiła hodować biedronki :-), jednak Rodzice przekonali Magdę, że lepiej im będzie na wolności. Wykonała też piękną makietę farmy, którą nazwała "Złote kopytko". Magdalena wszystkich pozdrawia. My też Cię Madziu i dziękujemy.
Subskrybuj:
Posty (Atom)